‘Iedereen moet zich hier thuis voelen'

“Dit is echt een topstraat”, zegt Feike Kempers (42). Ze begroet ons hartelijk op de oprit om te beginnen aan de rondleiding door haar huis aan de Voermanstraat in de wijk De Hoogkamp. Feike woont hier samen met haar man Frans van Eck (51) en de kinderen Bram (13), Sophie (16) en Lucia (18). 

De straat, met vooral jaren dertig woningen, oogt groen door de vele bomen. De huizen aan één kant liggen een stuk hoger wat de straat een speels karakter geeft.

 “In 2008 kwam dit huis op ons pad. Er moest veel aan gedaan worden. De eerste periode leefden we zelfs op de bouwvloer”, verzucht Feike. Ze wijst naar de oprit. “Hier lagen grindtegels en bielzen. En de kozijnen waren van kunststof, die hebben we vervangen door hout.” De originele erker bouwden de bewoners weer aan en in de woonkamer lieten ze een sfeervolle open haard maken.

"Er was een tijd dat al die mooie oude details het stempel lelijk kregen en eruit werden gehaald”, zegt Feike. Zo waren de paneeldeuren afgetimmerd met platen en maakte de oorspronkelijke vloer in de gang plaats voor zeil. “De vloerbedekking op de trap zat met nietjes aan het hout vast. De achtertuin bestond uit vijvertjes, je kon er amper zitten”, herinnert Feike zich. In de gang ligt nu een mooie granitovloer passend bij de stijl van het huis en ook de originele paneeldeuren hebben de bewoners in ere hersteld. Ze creëerden een warme gezinswoning in mooie tinten grijs en taupe.

“We kwamen hier in 2008 wonen en in 2011 waren we zo goed als klaar.” Op het wensenlijstje van het stel staan nog openslaande deuren naar de tuin en het uitbouwen van de keuken. 

Frans en Feike zijn echte levensgenieters. Stapelgek op lekker eten en fijne wijnen. In de gezellige keuken hangt een schap met kookboeken waarop de Zilveren Lepel niet ontbreekt, daarnaast een imposant fornuis en een robuuste smeg ijskast. Een professioneel espresso-apparaat, "gekregen van Frans", voorspelt straks lekkere koffie.

We drinken espresso uit leuke blauwwitte mokken aan de houten eettafel. Erboven hangen sfeervolle stoffen lampenkampen, beeldbepalers in de kamer. 

Aan de muur een drieluik dat Frans in opdracht liet schilderen. Feike moet lachen als we vragen stellen over het schilderij. Ze neemt ons mee naar de schuur. "Net voordat jullie kwamen stootte een vriendinnetje van Bram per ongeluk tegen het schilderij en stortte de hele lijst naar beneden." In de schuur staat de chique omlijsting in een hoek. "Ik baalde zo, net nu er foto's in mijn huis genomen worden." Maar ook zonder lijst maakt het enorme schilderij indruk.


De deur naar de tuin staat open en het zonlicht valt op de piano in de hoek. “Deze stond vroeger bij mijn ouders. Toen zij hem weg wilde doen heb ik hem gekregen. Een dierbaar stuk uit mijn jeugd”, zegt Feike.

Vanuit de huiskamer kijk je op de eettafel in de tuin die onder een dak van plataanbladeren schuil gaat. “Een echte tuin wil ik het niet noemen, Frans zegt altijd: ‘we hebben een binnenplaatsje’.”

Feike vindt het belangrijk dat mensen zich thuis voelen in haar huis. Het moet gezelligheid uitstralen. “Ik streef geen bepaalde stijl na in mijn huis. Wat ik mooi vind koop ik. Dingen waar ik me lekker bij voel. Of dat nu bij de Action is of bij een lifestyle winkel dat maakt me echt niet uit.”

We lopen de trap op naar boven.  In de hoek van de overloop kijkt een berg knuffelberen ons aan. “Van Bram geweest toen hij klein was”, zegt Feike terwijl ze ons voorgaat naar de ouderslaapkamer.  Een wand met gedecoreerd behang achter het bed geeft de kamer sfeer. Een grappig element in de kamer is een rode paspop met een lampenkap als hoofd. "Dit is een suprise die Frans ooit heeft gekregen en waar hij geen afstand van wil doen", verduidelijkt Feike als ze ziet dat wij ons afvragen wat het ding voorstelt. Trots laat ze ons haar inloopkast zien. Door een klein kamertje bij de kamer te trekken kwam er ruimte voor deze riante kast.

De kamer ernaast is het domein van Bram. Hij ligt languit te gamen in zijn gezellige tienerkamer. We hebben te maken met een voetballiefhebber. Aan het plafond hangt een net van een goal en in het midden van de kamer prijkt een middenstip. De meiden, die een keer in de twee weken een weekend bij hun vader zijn, hebben op de zolder hun kamers.

“Het is geen huis waar we oud willen worden”, zegt Feike desgevraagd  als we naar beneden lopen. “Frans heeft de wens om op een boerderij te wonen. Omdat ik vind dat Bram op de fiets moet kunnen springen om ergens te komen zijn we in de stad gebleven. Maar op den duur willen we of naar een groter huis of naar een  boerderij.”

Wonen aan de Voermanstraat vindt Feike prettig. Er wonen gezellige mensen en we doen leuke dingen samen. “Zo kijken we  met zijn allen voetbal. In De Hoogkamp staat wel iedere straat op zichzelf. De straten doen niks gezamenlijks”, vertelt Feike terwijl ze ons nog even het huis schuin tegenover haar laat zien. Een vriendin kocht het onlangs en is bezig het te verbouwen. “Als dat klaar is, is het zeker ook een huis voor Loep om te bezoeken”, geeft ze ons mee.

Het was een hartelijk bezoek in de gezellige jaren dertig woning van Feike een Frans. Met veel enthousiasme leidde ze ons rond door haar heerlijke huis. Wij van Loep gluurden nog even in de zwarte Smeg ijskast in de keuken. Bovenin een ruime voorraad witte wijn en champagne. “Je moet altijd champagne koud hebben staan, vindt Frans. Want er kan zich altijd een champganemoment voordoen.” Deze tip van Feike nemen wij van Loep graag mee.

Historische kelders

Feike Kempers (42) is eventmanager van de historische kelders aan de Rijnstraat in Arnhem. Tussen 1999 en 2001 werden in Arnhem door historisch onderzoek enkele historische kelders ontdekt. De kelders ontstonden in de 14^e en 15^e eeuw. In die tijd had Arnhem ook nog een haven, weet Feike te vertellen. “In de kelders werd graan en vlees opgeslagen, dat later weer op de Korenmarkt werd verhandeld.”

Liefhebbers van de kelders vonden het jammer dat ze geen functie meer hadden. Zij wilden deze ondergrondse stad weer aan het publiek laten zien. Vanaf 2003 kunnen bezoekers van Arnhem een rondleiding krijgen door de kelders. Ondergronds zijn de muren tussen de verschillende kelders doorgebroken en zo is een complex van 39 aaneengeregen ruimtes ontstaan. Uitgerust met kaarsenissen en fraaie tongewelven maken zij het verre verleden van Arnhem zichtbaar.

Tegenwoordig zijn de kelders met hun bijzondere sfeer ook een populaire feestlocatie. Er zijn ook speelfilms opgenomen en in december neemt de sint er zijn intrek.

“Alles kan bij ons worden georganiseerd. Van een trouwerij tot een moorddiner, een vrijgezellenfeest, kinderfeest, of een rondleiding door een gids van het Gilde”, zegt Feike. “We verzorgen evenementen op maat.”