Kunstverzamelaar en gelukszoeker op Stadseiland

Een blauwe Gios racefiets hangt pontificaal achter de eettafel aan de muur. Het is het meest in het oog springende kunstvoorwerp en gelijk het enige object in huis dat met regelmaat van zijn plek wordt gehaald voor een tochtje richting Posbank of Driel.

LOEP is op bezoek in het huis van Luuk van Geffen ( 37), oud-wethouder en raadslid van de SP in Arnhem. Samen met zijn vrouw Linda (39), zijn zonen Julian (10) en Maurits (8) en dochter Katelijne (6) bewoont Luuk een stadsherenhuis aan de Kea Boumanstraat in Stadseiland, onderdeel van Malburgen-Noord.

In 2007 kopen Luuk en Linda het huis. Tot dan wonen ze in een hofwoninkje in Klarendal, vroeger nog snoep- en schoenenzaak, maar ze verlangen naar meer ruimte als hun tweede zoon wordt geboren. “We wilden graag een huis met een tuin.” Daarnaast wil het stel genieten van het leven en niet vastzitten aan een hele dure hypotheek. In nieuwbouwwijk Stadseiland is beide mogelijk.

Luuk groeit op tussen de tuinders op het boerenland van Groessen. Als kind gaat hij naar de vrije school in Malburgen.“Ook mijn kinderen gaan nu naar diezelfde school. En we zitten hier nog betrekkelijk dicht bij de stad.”
Stadseiland is een gemêleerde wijk. “Maar het blijft een nieuwbouwwijk. Er zijn veel stellen die voor het eerst samen een woning betrekken, dat werkt soms niet en je ziet dan ook veel huizen te koop staan”, zegt Luuk. Er is een actieve bewonersvereniging die allerlei activiteiten organiseert. “Ieder jaar in maart is er een walking-dinner. Bij het ene gezin wordt het voorgerecht genuttigd, bij de volgende het hoofdgerecht en we sluiten af met een dessert bij tennisvereniging Malburgen.”

Luuks hobby’s zijn wielrennen en Italiaans koken maar zijn grote passie is hedendaagse kunst. Een aantal werken van zijn verzameling hangt in de woonkamer, de meeste kunst is echter verstopt op het toilet.

Daar vinden we werk van Sharon Gesthuizen, Tweede Kamerlid van de SP. Ernaast een  Klaas Gubbels en een vlieg uit Vancouver. Op de

andere wand een prachtige beer van Jaap Kroneman. Een kaartje met daarop de tekst: ‘mijn lievelingskleur is licht’ en een aandoenlijke zwart-wit foto van Luuks overgrootouders. “Mijn overgrootouders waren echte Arnhemmers. Ik was tweeënhalf toen mijn overgrootvader overleed. Hij ging nog in driedelig pak op de fiets naar zijn werk. Daar trok hij een overall aan en stapte de metaalwerkplaats in”, zegt Luuk met enige trots in zijn stem.
Het huis van Luuk en Linda is eigentijds modern, met duidelijk een eigen stijl. “Het is een beetje modern met klassiek”, vindt Luuk. “Ik houd wel van klassiek. Ook aan de buitenkant doet het huis denken aan oude herenhuizen door de doorlopende gevel.” In de woonkamer bracht Luuk hoge plinten aan als knipoog naar deze oude panden.
Linda en Luuk houden van Ikea tot Scandinavisch design. De muren in de woonkamer zijn wit.  “Ik ben niet van de kleurtjes op de muur. Dat is zo tijdelijk, daar ben ik zo op uitgekeken. Alleen in de slaapkamer hebben we een paarse muur.”

Luuk is trouw aan zijn inrichting, wat hem betreft blijft het zoals het is. “Ik laat me verrassen door mijn vrouw. Die zet de tafel en de bank regelmatig op een andere plek.” En omdat Luuk het zat was om de lamp steeds te verhangen, bedacht hij een ingenieus systeem waardoor hij niet iedere keer weer de ladder op hoeft. De lamp loopt in een gordijnrail aan het plafond en kan gemakkelijk in elke gewenste positie worden getrokken. “Ik heb er zeven jaar over gedaan om dit te bedenken”, zegt hij.

De bewoners hebben over het algemeen dezelfde smaak. “De grens ligt bij haar voor mijn smaak van kunst. Ik houd van extreme kunst die ook wat zegt.” Boven de piano hangt een afbeelding van een hert. “In eerste instantie vond mijn vrouw het een mooi hert en zei ze: ‘laat maar hangen’. Tot er een vriendin langskwam die zei: ‘wat is dat voor een gruwelijk hert met al die doodskoppen’. Die had ze er nog niet in gezien. Ik vind het prachtig. Het zegt iets over de manier waarop wij met onze dieren omgaan. Het is absurdistisch en weerspiegelt mooi de maatschappij.”

Dieren voeren de boventoon in de kunst in huis. Aan de wand achter de bank hangen twee reebokachtige objecten van Jochem Esser. “Jochem maakt bizarre dingen.”
De bewoner is niet alleen bewonderaar van kunst. In de keuken staat een Mariabeeld gebeeldhouwd uit een stuk perenboom. Luuk maakte het beeld toen hij achttien jaar oud was in Frankrijk. “Ik zag Maria meteen al in de knoest. De hangborsten van het beeld beginnen mijn kinderen nu op te vallen”, zegt hij lachend.

Aan de wand naast het espresso-apparaat hangt een echte Van Geffen met daarop twee fiatjes 500. “Ik heb helaas te weinig tijd om te schilderen.” De fiatjes staan voor zijn andere liefde: Italië. Luuk kookt, al zegt hij het zelf, aardig Italiaans. Hij werkte jaren in La Pentola aan de Steenstraat. De pasta in huize Van Geffen wordt met de hand gedraaid.

De bewoner somt nog een heimelijke passie op; het verzamelen van klavertjes vier. “Ik heb een boek vol”, zegt Luuk terwijl hij snel de trap op sprint om het te halen. “ Mijn  eerste klavertje vier vond ik toen ik twaalf jaar was bij mijn moeder in de tuin. In 2005 ben ik begonnen met verzamelen.” Bij ieder klavertje in het boek staat de vindplaats. Soms vindt hij er meerderen tegelijk op dezelfde plek. “Je moet er oog voor hebben. Als ik naar de stad fiets langs de dijk zie ik ze vanuit mijn ooghoek. Dan fiets ik terug om ze te plukken.”

Zijn eerste auto koopt Luuk in 1999. Een Alfa. “Toen ik zag dat er een klavertje vier op de auto stond, was ik meteen verkocht.”  Na een lange reis met de Alfa naar Italië, staat er tussen Luuks voeten bij het uitstappen op de camping weer een exemplaar. “Het hoort blijkbaar bij me, het is een van mijn tikken.”
 De geboorte van zijn dochter Katelijne noemt Luuk de mooiste herinnering aan het huis aan de Kea Boumanstraat. “Vooral de sfeer die er toen in huis hing. Het was zo gezellig en relaxed.” Luuk heeft altijd vader willen worden. “Het liefst had ik er vier gehad”, zegt hij glunderend.

Aan het huidige huis hoeft niet veel meer te worden gedaan of veranderd. Op het dak liggen zonnepanelen. “Om nog energiezuinger te zijn wil ik graag een zonneboiler en op zolder ga ik nog een glazen schuifpui maken, zodat de kamer van de jongens kan worden gesplitst.”

Luuk laat ons op de zolder zijn laatste klus zien. Voor allebei zijn zoons timmerde hij een kledingkast. Aan de wand ook hier weer een verwijzing naar Italië,  cafetières in verschillende grootte.

 “Misschien moet er iets minder Ikea in huis, daar hebben we nu wel genoeg van”, mompelt de bewoner als we terug naar beneden lopen.